| torstaina, maaliskuuta 04, 2010 |
| Mats |
Sumir geta gleymt að borða, ég er ekki í þeim hópi. Ef ég einhverntímann kemst í hann heilsu- ellegar fjárhagskrappan vegna einhverskonar ofneyslu, þá verður það á lakkrísís eða salmíaksúkkulaði eða sinnepssamlokum. Önnur áhættuefni eru í meira sósjal samhengi, hef t.d. aldrei nennt að drekka áfengi ein.
Sumir nenna síður að elda ef þeir búa einir, ég er ekki í þeim hópi. Elda alveg jafn oft í einbýli og hef alveg jafn gaman af því, eiginlega alveg sama hvort það er hafragrautur eða eggjakaka eða linsubaunarauðrófukókosflögupottréttur, það má alltaf finna aðeins skemmtilegri og betri útfærslu en síðast.
Á Seyðisfirði í fyrra gerði ég meira en nokkurntímann fyrr eða síðar af því að a) baka b) prjóna. En í íbúðinni minni í Turku er ekki bakarofn og ég skildi prjónadótið eftir í Reykjavík. Nú hefur klófest mig lamandi löngun til hvors tveggja, svo ég fann uppskrift og sendi eftir lopa og klæjjjjar eftir að byrja! og þótt ég búi til gebbaðar kókoskúlur fer það, sem eina óbakaða eftirréttartrompið mitt, að verða einhæft, svo Nínfríð uppáhaldssælkeri gaf mér sneið af hrárri ostarjómasykurdýrð.
Ég tók eftir því í kvöld að finnskt rúgbrauð (sem er einmitt bara rúgbrauð, ekki með íslenska sírópstvistinu) með dijonsinnepi og gúrkusneiðum bragðast ALVEG eins og sushi. |
Erla Elíasdóttir @ 12:16 ap.  |
|
|
|
