| perjantaina, huhtikuuta 03, 2009 |
| Það sem mér finnst um það sem öðrum finnst |
Skarphéðinn er í borginni. Ég nota tækifærið til að hlusta á Sonic Youth og Boards of Canada og horfa á Leiðarljós og 90210, allt samtímis. Og gleymi auðvitað Víðsjánni.
Þetta er annars úrslitahelgi í ba-ritgerðarmassi, sem ég reyni að einbeita mér í samræmi við, því annars verður hún bara hversdagshelgi í dútldansi (jafnvel þrátt fyrir hundrað manns að taka upp sonyauglýsingu af dyraþrepinu okkar og gítarpartí annað kvöld á hótelinu handan götunnar.)
Ég veit ekkert hvað ég á að borða í kvöld. Stundum er gott að geta leyft sér að vita ekki, t.d. hvar maður eigi eftir að búa í sumar, vinna í sumar eða gera í kvöld (sofna yfir sjónvarpinu eða sofna yfir tölvunni?) Annað langar mig að vita meira um, þrátt fyrir að hafa ekki nennt að afla mér frekari vitneskju, t.d. um ESB. Ég hef sneitt hjá með/móti grúppum á fésbók og forðast afstöðu í samræðum með því að ég segjast bara alls ekki vita nógu mikið um þetta. Ég nennti heldur ekki svo miklu sem að leita vitrunar í tölvunni áður en ég byrjaði að skrifa þetta, en svona horfir þetta við mér:
Þeir sem eru fylgjandi aðild virðast helst horfa í þætti á borð við einfaldanir í millilandaviðskiptum (tollalækkanir), lægri skólagjöld innan sambandsins og bakland til að tryggja efnahagslegan stöðugleika (hugtak sem gæti ekki verið þreyttara, en jæja).
Þeir sem eru andsnúnir aðild virðast helst horfa í þætti á borð við íslenskan landbúnað, sem þurfi að vernda gegn ógn innfluttrar framleiðslu, íslenskt fullveldi (sbr. t.d. L-listann), sem þurfi að vernda með... einhverskonar ráðum og dáð, og íslenska sérstöðu ýmiss konar, sem verði hætta búin undir stöðluðu regluverki Brusselista. Við vitum hvað við höfum en ekki hvað við fáum er vinsæll frasi. Við séum svo lítil og allt það og munum aldrei fá neinu ráðið innan um alla stóru krakkana.
Úr þessu má líklega alveg lesa hvað mér finnst, reyndar ekki beinlínis um aðildina sjálfa - um hana er ég litlu nær - heldur um rökin sem er beitt í umræðunni. Rök aðildarsinna finnst mér öll saman skiljanleg og endurspegla í rauninni það sem svona samstarf á að ganga út á. Má svosem kalla þau hentistefnuleg og segja að fólk vilji skammtíma-auðvelda sér lífið - en hver vill það ekki? Og hverjar ættu langtímaafleiðingarnar svosem að vera - o-ó, menntaðari þjóð og heilbrigðari efnahagur? Tollalækkanir ganga auk þess á báða bóga og sóknarfæri gætu skapast fyrir íslenska gæðaframleiðslu á erlendum markaði (þótt það sem andstæðingar haldi á lofti séu salmonellusýktu kjúklingabringurnar og eiturúðaða grænmetið sem myndi birtast í búðunum hérna). Þau rök aðildarandstæðinga sem ég hef heyrt finnst mér einfaldlega byggjast á hræðslu og minnimáttarkennd og jafnvel mótsögnum. Afhverju ógnar það fullveldi okkar meira að ganga í ESB en að vera í NATO eða semja við AGS? Afhverju ættu neytendur að hætta að kaupa innlendar, miklu betri landbúnaðarvörur, þótt meira væri af innfluttu drasli? Hversu líklegt er það í rauninni að ESB hafi eitthvert grand skím um að boddísnatsja Ísland og éta það upp að innan? Hefur einhver orðið var við að þjóðir, sem gengið hafa í ESB, hafi tapað einhverju af sínum þjóðarsérkennum eða sjálfsmynd? Heldur einhver í alvöru að þeir troði bara öllum inní sama umsóknareyðublaðið? Afhverju er Ísland alltaf að drepast úr minnimáttarkennd?!
Mig langar enn soldið að vita hvað mér finnst, nú þegar ég hef komist að því hvað mér finnst um það sem öðrum finnst. Og endilega segið hvað ykkur finnst. Nafnleysingjar sérstaklega velkomnir. |
Erla Elíasdóttir @ 6:40 ip.  |
|
|
|
|
|
|
![]()
|
|
|
| Meðlæti: |
- - -
|
| Gestgjafar: |
 |
|