| sunnuntai, syyskuuta 07, 2008 |
| 710 Seyðisfjörður |
Nú höfum við búið rétta viku í Draumhúsi, miðja vegu milli Samkaupa og Bláu kirkjunnar. Mér skilst að Samkaup tilheyri sama batteríi og Krambó á Skólavörðustíg. Og þótt bláar kirkjuklukkur hafi ekki bærst okkur heyranlega heyrði ég gamalkunna útfarartóna téðs stígs slegna í sjónvarpinu í gær.
Hér er semsé sjónvarpsloftnet, sem við höfum ekki átt að venjast, en höfum þegar endurséð langt yfir okkur af drasli. Hér er engin vídjóleiga. Kannski við lærum að dánlóda.
Ég vinn í tónlistarskólanum og kenni á píanó og blokkflautu og tónfræði, svo verður líka tónföndur í leikskólanum og fleira krúttlegt. Skarpi mun brátt gerast handíman á hótelinu handan götunnar.
Draumhús er stórt. Á jarðhæðinni er bjart, opið rými, nýtt sem forstofa, borðstofa, setustofa og dansgólf. Innaf þessu rými eru svefn- og eldhúskrókar, svo er líka baðherbergi. Yfir öllu þessu er jafnstórt og -bjart loft og þar er næstum jafn hátt og vítt til lofts og veggja eins og niðri. Sökum nægs olnbogarýmis hér neðra höfum við þó ekki tölt oftar upp stigann en ca þrisvar. Mér varð hugsað til konunnar sem fannst í eldhússkáp í útlöndum eftir að hafa búið þar árum saman, það myndi ekki væsa um stórfjölskyldu uppi á loftinu okkar. Ekki gesti heldur!
Annars mest tíðindalítið, bara ógurlega kósí og fallegt og gott og veðrið var yndislegt í dag. Við gengum upp að Vestdal og Selafossum, þaðan sést út allan fjörðinn og út á opið haf. Þ.e. út fyrir fjallahringinn, sem neðan úr firðinum séð er allsstaðar. Dreginn alveg hringinn í kringum Skarphéðin og mig.
Næst koma myndir. |
Erla Elíasdóttir @ 9:28 ip.  |
|
|
|
