| maanantaina, tammikuuta 28, 2008 |
| Grasekkjudómur - fyrsti dagur |
Skarphéðni var flogið af landi brott í morgun. Af því tilefni hef ég hreiðrað um mig í húsbóndasætinu og reyni að sjá framtíð næstu vikna fyrir mér. Strax er tekið að glitta í ýmis fögur fyrirheit, svosem að læra (minnst!) viku fram í tímann, versla fleiri bókahillur, sortera úr fataskápnum, taka til á háaloftinu og laga róluna, eða þó ekki væri nema að finna mér umfjöllunarefni til ba-ritgerðar. Einnig sé ég fram á gjöfular stundir, bleika akra og slegin tún á bloggvellinum. Ég er kannski ekki ein um að hafa veitt því eftirtekt hversu bloggsíða getur reynst heppilegur vettvangur til nöldurs, andvarpa, kvarts og kveins. Ég er varla ein um það heldur að veitast það merkilega auðvelt að finna mér eitthvað glatað og óþolandi til umtalsefnis, svona miðað við hvað líf mitt er almennt harmónerandi átakalaust. Það sem ég held ég sé að reyna að segja núna er, að mér datt það í hug í einhverjum svefnrofunum að marka mér bloggstefnu. Stefnumörkun, rosalegt orð. Getur varla annað en haft í för með sér gífurleg afköst, eða hvað? Nú gæti ég t.d. tekið þann pól, þá stefnu, í hæðina að einbeita mér að óþolandihlutum. Við nánari umhugsun held ég þó ekki. (Ég sat í alvöru föst í fáeinar mínútur milli tveggja seinustu setninga og reyndi að finna einhver óþolandiefni til að takast á við en fann ekkert utan mjólkuróþols. Og það verður varla deilt um það, hvað þá á neinn sérlega skapandi hátt, að mataróþol séu óþolandi.) Önnur hugmynd er að blogga í listum:
*rauðrunnate er uppháhald janúarmánaðar
*pittsburgh var misskilningur vikunnar (og efni í sérfærslu)
*er að hlusta á sænska tónlist frá ömmu, verð að muna að skila
Sáuð þið þetta? Listar eru vissulega frábærir til upptalningar minnisatriða, en þeir geta auðveldlega snúist uppí að vera bara minnislistar, fremur en listar sem telja upp eitthvað sniðugt. Þarna að ofan tróð ég t.d. ósjálfrátt inn framvirkum minnispunkti, sem ég veit þó að er óþarfur. Slíkt gæti vissulega þjónað endurlits/upprifjunartilgangi í meiri mæli en prósablogg, en þar sem mér er hættara við að gleyma hugarástandi en staðreyndum dæmist þessi leið úr leik. Einnig skapast sú hvimleiða tilhneiging við listaskrif að skrifa sem fæst orð, svo hver punktur rúmist í línu. Listarnir leiddu samt hugann að uppskriftum. Svosem mataruppskriftum eða prjónauppskriftum. Ekki svo að skilja að ég hyggist fara að blogga í uppskriftum, heldur að ég gæti einhent bloggskrifum í farveg matarumfjöllunar/prjónaumfjöllunar/einhverrar annar temmilega sértækrar umfjöllunar. Matur virðist þó vænlegri kostur en prjónaskapur, enda elda ég yfirleitt minnst tvisvar á dag en hef verið að prjóna sömu peysuna síðan í ágúst. En ætli þetta beri ekki allt að þeim brunni að ég muni, hér eftir sem hingað til, blogga tiltölulega fyrirvaralítið um það sem mér dettur í hug, og forðast forarpytti stjórnmálaskýringa, slúðurs og óhóflegs nöldurs. Það getur samt verið skuggalega stutt milli þessara þriggja. Ekki svo að ég skilja að ég hafi engan áhuga á stjórnmálum. Ég hef hann nokkuð mikinn, en þau eru bara yfirleitt svo himinhrópandi leiðinleg og ógeðsleg í praxís. Svo á að heita að stjórnmál snúist um hugsjónir, en einhvernveginn stríðir það alfarið gegn mínum málskilningi að merking orðsins „stjórnmálafólk“ eigi eitthvað mikið sammerkt með merkingu orðsins „hugsjónafólk“. Við nánari umhugsun geta „hugsjónir“ og „fólk“ einnig virst hinar verstu andstæður, og þó eru aumingjans hugsjónirnar upp á það komnar að fólkið komi þeim á framfæri, með útkomunni stjórnmál.
Ég veit ekki hvort þetta var stefnuskýring, en mér líður samt ágætlega. |
Erla Elíasdóttir @ 4:31 ip.  |
|
|
|
