| tiistaina, syyskuuta 18, 2007 |
| Treinsemd |
Skarpi kemur ekki í dag, sem þýðir að hann komi á morgun, sem þýðir að nú hef ég flatmagað hér síðdegið langt og kappkostað að skáldglæða einveru mína. Meðan tími gefst, sjáið til. Meðan færi gefst mun ég sinna tímanum með hangandi hendi og af hálfum hug, hringsóla í kringum hann einsog vængstýfður fugl. Fangelsi frelsisins og allt það. Ég hef að minnsta kosti enga eirð í mér til lærdóms. (Fattaði líka áðan að þá hlyti ég loksins, loksins, loksins að vera orðin Hinn Ábyrgi Námsmaður. Þegar mér fannst ég ógó hyskin, hangsandi heilt síðdegi í miðri viku, fúlsandi við fúlum inngangi að námsbók. Ætli ábyrgðin verði tekin út með sældinni?)
Í finnsku er ekki til sögn sem lýsir þeirri tilfinningu að hlakka til, heldur þarf að bíða einhvers með stríðum ákafa eða heitri gleði. Hinsvegar má finna allnokkur orð sem þýða ekkert annað en loksins. Á morgun: þá segi ég þau öll. |
Erla Elíasdóttir @ 8:30 ip.  |
|
|
|
