| sunnuntai, syyskuuta 09, 2007 |
| Ferskvatn. |
Í nótt var líf mitt í hættu, málstaður ókunnur. Okkur vantar skotfæri! klifaði ég í hálfum hljóðum af ábúð þess sem hætt er kominn. Oftar en einusinni áttum við bátkænu fjör að launa undan blóðþyrstum appelsínufésum. (Sennilega leifar af Hollendingnum fljúgandi, sem ég lauk við í vikunni.)
Hvað merkir annars, aftur, tannamissir í draumi? Í fyrrinótt stóð ég nefnilega fyrir framan baðspegilinn hér á Baldursgötu 30 og var að þræða milli tanna í efrigómi þegar úr mér hraut tanngarður hinn neðri í heilu lagi, blóðidrifinn með klósettpappírlíkum tægjum á. Ég tók þessu af jafnaðargeði, enda lítið að gera annað en að smella gómnum í aftur, svipað og á laugardagsmorgun fyrir tveimur vikum þegar ég þræddi úr mér framtönn með háu ploppi og oní baðvaskinn. Því fylgdi reyndar töluvert meira fát, undrun, viðbjóðshrollur og skarpt endurlit til ársins 94 þegar ég, nýkomin úr hjólatúr með pabba með sár á hnénu, marblett á hökunni og töluverðan doða í neðra andlitinu öllu eftir slæma byltu í Vesturbænum, leit í baðspegilinn á Baldursgötu 11 og áttaði mig á því að neðri hlutar framtanna minna lágu að öllum líkindum í molum á Öldugötunni. Úr varð nokk mikið sjokk, en hefði verið meira hefði ég verið eldri og áttað mig betur á eftirmálum brotsins, og jafnvel getað gert mér í hugarlund að þrettán árum síðar myndi ég standa frammi fyrir baðspegli á Baldursgötu 8, hafandi þrætt útúr mér síðasta stig viðgerða á hægri framtönn, en þá var postulínstönnin, sem nú er mín, í mótun í tannsmiðjunni. Eitthvað varð ég að hafa á milli þess að mótin voru tekin og tönninni splæst í, og skiljanlegt að plastið sem brúaði bilið til einnar viku hafi ekki verið betur fest en svo. Hefði hún hinsvegar brotnað eða glatast í fúafenum niðurfallsins hefði ég tæpast gert mikið þennan laugardag, sem varð einmitt hinn skemmtilegasti. Fór í afmæli og hitti marga góða drauga, auk þess að hitta í annað skipti mann sem haldið var eittsinn fram að ég ætti aldrei að hitta. Í fyrra skiptið sá hann ástæðu til að líkja mér við Hulk (ég var í eiturgrænum sokkabuxum). Nú bætti hann um betur og nefndi Rory Gilmore, sem ég fíla ekki frekar en hinn.
Og sjá, ég nenni bloggi á ný. Enda skólinn byrjaður. |
Erla Elíasdóttir @ 1:59 ip.  |
|
|
|
