| tiistaina, lokakuuta 24, 2006 |
| Huko og Yiro |
Aftur á Baldurs, eftir um margt ófyrirséða helgi. Ég lifði á frönskum, brá mér í hlutverk miðnæturhóbós, fór í eitt slagsmála-busapartí og eitt sitjandi reifpartí. Það var frábært. (Hámenning (tilefni) ferðarinnar var fyrirferðarminni þáttur, en einnig góður.)
Helgin þótti mér að miklu leyti einkennast af upprifjunum mér óviðkomandi (þó yfirleitt góðum á að hlusta), þar með talið í bílferðum norður og suður, enda framsætin skipuð sagnfræðingum¹ á sextugsaldri sem þekktust mátulega lítið til að þurfa að kynnast nánast frá grunni og reyndust auk þess þekkja sjöþúsund sameiginleg fólk. Það var samt gaman, allavega fyrri leiðina og svo ipod á heimleiðinni. Það var líka gaman. Eða aðeins soldið mikið meira gaman... sjaldan sem tækifæri gefast til tónlistarútfyllingar óbyggða. Kannski það hafi verið reifhrollurinn² sem enn sat í mér og heimtaði staðfestingu mótvægis, en ég fylltist mikilli þörf fyrir alminlega næntísmúsikk. (Eða kannski kom það einfaldlega til af því að reiftilburðir kvöldsins áður höfðu einkennst af röngum áratug.) Byrjaði á Great Escape og Dirty og komst svo að því að ipodinn minn er næntís-snauður mjög; ekkert No Doubt eða Smashing Pumpkins eða Alanis Morrissette eða Cranberries eða Skunk Anansie. Skil ekki skilekki... allt sem mig vantaði hefði passað nostalgismanum betur en hitt, enda hlustaði ég meira á Ace of Base en Blur '95 og 21. öldin var skriðin í garð þegar ég fann Sonic Youth. Datt líka í hug The Future Cohens, en hef aldrei átt nema á kassettu. Var þó með I'm your man, sem henti mér aftur um áratug, sem leiddi til eitís singla Depeche Mode, Combat Rock og (?)Atom Heart Mother. Sonic Youth fylla víðáttuna en Pink Floyd fylla himininn, líka. Og muniði fjallið (og þvottafenið (neiha þvottaefnið)) Ólympus, í Ástríki og þrautunum tólf? ég hafði sennilega steingleymt því, þegar ég sá það á heimleiðinni.
- - -
¹ Muniði vonda manninn Fílamannsins Davids Lynch?
² Ekki að ég þykist laus við reifnostalgíu míns reifsvipta kynslóðarbrots. Ég held að það sé ekki hægt. |
Erla Elíasdóttir @ 5:40 ip.  |
|
|
|
