| keskiviikkona, heinäkuuta 12, 2006 |
| Sumarkenndir |
| Ég hef vissulega fengið sumar í sumar, en samt sem áður og kannski einmitt þessvegna kann ég vel að meta svigrúm þess möguleika að ganga í lopapeysu allt árið, enda kann ég að meta lopapeysur, sem og möguleika og svigrúm og mig langar að segja jafnvel betur en sumar, en það virðist of auðvelt að fullyrða um að svo stöddu; spyrjið í febrúar. Ég veit ekki hvort heima hafi alltaf verið best, en hafi svo verið er það jafnvel betra, enda orðið meira. Heima, sko. Stundum dettur mér í hug að skrifa um eitthvað alvöru eða meira konkret en ég annars geri og mér dettur það furðulega oft í hug, sé það athugað að ég skrifa einmitt bara það sem mér dettur í hug, en ekki hvað mætti vissulega spyrja, sem er einmitt það sem mig langar að vita; þetta hitt, það og afhverju mér detti það ekki í hug. Burtséð frá slíkum og öðrum þankakvölum hversdagsins, að lágmarkskrafnastaðalsettum hallamælingum loknum og sjálfsögðum skekkjumörkum burtreiknuðum; lífið er rétt. |
Erla Elíasdóttir @ 3:11 ip.  |
|
|
|
