| lauantaina, huhtikuuta 01, 2006 |
| Like a... |
Datt inná BBC áðan og fylgdist þar með vettvangsrannsókn hinnar bresku Önnu á birtingarmynd skírlífisiðkunar í bandarísku samfélagi. Allt úr samhengi og í miðju kafi, en umrætt fólk virðist hálfgert vera að skilmisa heiminn hvorteðer, svo ætli það sé ekki lige meget.
Fyrst var fylgst með parinu Jason og Crystalina, sem brátt myndu ganga í heilagt hjónaband og höfðu kosið að neita sér um ýmislegt framað því, s.s. nekt og tungur hvors annars og snertingu grófari en handaband. Jason, 27 ára, var hreinn sveinn en brúðurin verðandi hinsvegar "a second virgin"; hafði lagt að baki sér sauruga fortíð sem hún var nú öll af vilja gerð að yfirbæta, svo hún mætti gefast sínum elskaða í hvítum klæðum yst sem innst. Nokkuð sem á íslensku hefur gjarnan verið nefnt afturbatapíka. Þessa sparsemi bar þó n.b. ekki að skilja sem svo að allir vegir yrðu þeim síðan kærir innan sæluveggja hjónabandsins, en sem dæmi yrðu munnmök slet ikke partur af programmet sökum þess að parinu þótti tilhugsunin einfaldlega perverzk. Svosem ekkert alóvænt að rekast á hugsunarhátt af þessu tagi.
Næsta rannsóknarefni sló mig þó öllu fastar; þar var um að ræða lækni, starfandi í Los Angeles, hvers helsta tekjulind felst í því að endurnýja meyjarhöft fallinna kvenna. Svo virðist sem um 100 konur á ári hverju borgi manninum 4-5 þúsund dollara fyrir að strekkja saman rústir hinna föllnu virkja og sauma fyrir, til þess eins að þær fái að jafna sig hægt og sársaukafullt í sex vikur og eiginmönnum þeirra geti síðan fundist þeir vera að ríða hreinni mey, í raun eigin barnsmóður, í eitt skipti. Einn slíkur sagði aðspurður að honum hefði í fyrstu þótt um óþarfa og peningasóun að ræða þegar eiginkona hans, þjökuð af eigin óhreinleika og synd fyrir augliti Guðs og manna, hefði borið þessa gullvægu lausn undir hann. En svo hefði drátturinn hreini reyndar verið frekar geðveikur, enda úttaugað og aðgert konugreyið alls ekki notið hans, og spennan ásamt saumaskapnum gert það að verkum að fæðingarvegurinn þrífarni hefði sinnt sínu betur en hann hefði gert í langan tíma! Mátti helst skilja á manninum, að honum þætti doktorinn Matlock "the Virgin Surgeon" hafa unnið fyrir kaupinu sínu.
Síðasti vettvangur sem ég fylgdi gáttaðri sjónvarpskonunni á var jafnframt sá fyndnasti, en hún var þá gestkomandi á fundi nokkurra stráka á fyrri helmingi þrítugsaldurs. Þeir voru óspjallaðir allir saman, en þjakaðir af óhreinum þönkum og þar eð þeir stefndu að fullkomnu hreinlífi fram að hjónabandssælu, höfðu þeir stofnað stuðningshóp með það að markmiði að særa úr sér syndina. Það er, sjálfsfróun. Þeir skýrðu fyrir gestinum að þarsem "vandamálið" væri ansi umfangsmikið hjá flestum þeirra; iðkað á daglegum basis, teldu þeir lausnina fólgna í því að trappa sig niður. Sá sem helst sat fyrir svörum sagðist t.d. hafa verið úthlutað mánudögum, miðvikudögum og föstudögum ósómanum til útrásar. Anna var svo athugul að benda á að þennan dag væri einmitt mánudagur, en var svarað að þetta væri nú meira svona viðmið, general guidelines, sko, þyrfti ekkert að taka of hátíðlega. Nú, þessu til viðbótar var markmiðið það, á meðan á niðurskurðinum stæði, að þessi fáu skipti sem runkað væri af illri nauðsyn, ætti það að gerast án lostafullra hugsana. Anna spurði hvernig í dauðanum þeir færu að því? Ja, þá einbeitir maður sér að einhverju öðru... einhverju í herberginu, til dæmis. Hvað, einsog fataskápnum? Já, til dæmis fataskápnum... Sjálfsfróun án frygðar er nefnilega ekki syndsamleg. Að lokum vildu þeir að kæmi fram, að þegar kynferðislegu flekkleysi hefði verið náð að þrepunum loknum, væri ekki annað eftir en gifta sig and have sex twenty-four seven... no, make that GREAT sex twenty-four seven! Anna þakkaði þeim veittan tíma og gestrisni og hélt heim á leið með þá niðurstöðu í farteskinu að Bandaríkjamenn virtust vita allt um kynlíf, ára þess og fjára, að því undanskildu hvernig ætti að hafa gaman af því. |
Erla Elíasdóttir @ 5:10 ip.  |
|
|
|
