| torstaina, maaliskuuta 30, 2006 |
| Dröjmur |
| Á leið upp tröppur innan Þjóðarbókhlöðunnar, eigandi erindi, að því er virtist mikilvægt, þangað til grænlensk stelpa spurði mig vegar til Vesturbæjarskólans. Lagði töskuna frá mér þar sem ég stóð, gekk með henni útfyrir og ákvað að fylgja henni á leiðarenda þareð ég fann mér ómögulegt að útskýra leiðina með orðum, þótt ég vissi fullvel hvar hún lægi. Við stöldruðum við og virtum fyrir okkur útsýnið, austanfrá; Hlaðan skyndilega 200 metrum framundan. Yes, this is the National Library over there... also that one over there belongs to the library, yes... and the pink two-dimensional one with a diamond-shaped hole in it. Allt virtist heyra undir Landsbókasafnið. Við lögðum af stað undir sólinni, yfir óræktarlega hátt gras, iðandi íþróttavelli og yfirgefin fjölleikahús. Ryk. Þurftum loks að leggjast og skríða áfram og upp gegnum þröng, stutt göng til að komast upp gegnum örsmáan þakglugga og út á flatt þakið á húsi sem var lægra en við. Innilokunarkennd var víðs fjarri en örskotsþrengslin minntu mig á fjarveru bakpokans míns, ég velti því fyrir mér upphátt hvort honum yrði óhætt, yfirgefnum í tröppunum. Var hann á leið upp eða niður, og myndi finnandinn vita það? Þessu velti ég fyrir mér, þó vitandi að allt yrði í lagi. Við stóðum á þaki hússins lágreista og litum aftur. Himinninn var dimmur, núna; virtist nær miðnætti en því hádegi sem skömmu áður hafði séð okkur leggja af stað. Milli okkar og ljósum skrýdds skýjakljúfs í stað Bókhlöðunnar var vatn; löng, breið, djúp höfn. Vatnið var næstum svart og lýsti himinninn örlítið. Ég vissi að löng heimleið væri fyrir höndum. |
Erla Elíasdóttir @ 8:11 ap.  |
|
|
|
