| lauantaina, helmikuuta 25, 2006 |
| Pure morning? |
jaNei, það hefur hann sannarlega ekki verið en þó, faktískt, ekki frábrugðinn hverjum öðrum; frábragðið aðeins í nýtilkominni vitund.
Muniði eftir Kalla leiðinlega, hvers tilvistarréttlæting var óþrjótandi heimshatur? Án þess að hafa séð ástæðu til að velta því fyrir mér fyrr tel ég mega ætla að það sem Kalli viti ekki, hati hann ekki; skorti þá forsendur til jafns við viljann. Tel að sama skapi víst að Kalli hafi óljósan grun um tilvist slíkrar óvissuþoku sem meini honum að umfaðma heiminn með óþoli sínu, að einmitt það fyrirlíti hann, og þegar þokunni létti um stundarsakir, hér eða þar, muni óbeit hans beinast af öllum mætti, margföld og beisk, að svikulli þokunni og því, sem hún huldi sjónum hans.
Klístraður morgunn, undirförult klístur á beittri ör smýgur innfyrir alla múra og eitrar sannfæringar sem héldu sig vissar, bólusettar og ósnertanlegar en reyndust þegar allt kom til alls ansi moðerfokkíng hverfular. Temporary like Achilles og ég helpless like the rich man's child, skil ekki hvernig mér ætti að líða eða hvernig dýrin í skóginum urðu að karakterum í lélegum brandara, ég vil udflugt, vil til Amsterdam, með Gagarín og sjálfri mér og sjá til himins. |
Erla Elíasdóttir @ 1:04 ip.  |
|
|
|
