| keskiviikkona, helmikuuta 01, 2006 |
| "It's like... everyone's from everywhere" |
Súkkulaðivenjur mínar hafa verið ýmsum óvenju mikið til umhugsunar undanfarið, eða eru þær það alltaf? Sigurlaug, þér að segja get ég borðað Mjög Mikið súkkulaði. Ég borða súkkulaði þangað til yfir mig færist ástand sem ég á eftir að nefna en lýsir sér líktog andlitið sé með hálsbólgu og rúnstykki sitji fast í þindinni. Mmm súkkulaði.
Í framhaldi af þessu virðist við hæfi að segja nýskeða sögu af súkkulaði og Erlu. Sofandi. Ég borðaði samt ekki súkkulaði í svefni. Það hefði eiginlega verið sniðugra að gera það en það sem ég gerði. Fáránlegt hvað hægt er að gera sofandi sjálfri sér, sérstaklega sé maður með hár, ég vaknaði einusinni við að einhver var að toga í hárið á mér en það reyndist vera ég sjálf sem hafði klínt hendinni í tyggjó á náttborðinu og tyggjóinu svo í hárið. Hef líka vaknað með stílabókargorm flæktan í því. Stakkels hárið mitt, og Hafdís sem var að klippa það í fyrradag! góð klipping. En semsagt kom heim í nótt, fann mér súkkulaði og skreið uppí rúm. Því miður sofnaði ég áður en ég kláraði súkkulaðið. Þegar ég vaknaði leit út fyrir að hefði verið kúkað í rúmið mitt. Og hárið mitt. Nákvæmasta líkingin er ef til vill, hefði einhver kúkað í lófann á mér og ég síðan makað með lófanum í hár, andlit, rúm. Þannig var það. Nema súkkulaði. Þetta var dáldið traumatizing, mér líður enn einsog ég andi súkkulaði. Ágúst Gloop.
Annars hafa Áa og Bylgja haldið mér gistiselskap síðustu nætur sem og almennum alhliða félagsskap, að ógleymdri Halldóru sem gisti hjá Hafdísi. Við Áa deildum jafnvel rúmi en hún slapp þó við súkkulöðun næturinnar. Það hefur verið svo frábært að hafa þær, pissefedt alveg. Segiði það heima? En svo gott, líka, að endurheimta rúmið mitt og herbergisgólfið.
Þessi gestagangur hafði í för með sér aukna hjólaþörf og Hafdís og jeg, eða er það mig? jæ-mæ? Hafdís et moi redduðum hjólum og höfðum þá yfir að ráða fimm stykkjum, mis görmuðum, fæst uppfylla þau gildandi bremsukröfur og keðjurnar detta reglulega af þeim öllum. Nema því hnakklausa, það má eiga að á því er þessi líka fínerís keðja. Ég hef hjólað á mínu síðan í september en undanfarið hefur óðum sigið á ævikvöld þess, ég skildi það eftir ólæst fyrir utan the Moose um daginn og það stóð þar ósnert í þrjár nætur. Þjónaði þó sínum lágmarkstilgangi í hjólaflotanum, enda ekki sérlega hörð samkeppni innbyrðis. Nú eru gestirnir farnir en Hafdís er á förum til Amsterdam, Gérard í London og Alberto í Granada, sem þýðir að ég hef úr alls fimm hræjum að velja til að komast ferða minna. Enda tímar til að forðast almenningssamgöngur, ef nokkurntímann, allt að verða brjálað yfir þessum múhameðsteikningum. |
Erla Elíasdóttir @ 10:55 ap.  |
|
|
|
