| sunnuntai, lokakuuta 16, 2005 |
|
Síðustu vikur hafa verið óvissar en smám saman hefur lífið rútínast inní einhverskonar vanagang sem ég kann vel við sem slíkan þótt hann sé rútínaðri en aðrir, fyrri, sem ég hefði tæpast talið mér líka við að óreyndu og ef haft er í huga að eftir viku held ég til Moskvu, þá er jafnvægið gott.
plús:
-ég er í nýja herberginu mínu í Frederiksberg
-nánar tiltekið í nýja rúminu mínu
-sem er mjög þægilegt
-svo þægilegt að ég sef að meðaltali 12 tíma á nóttu
-það kom loks hurð í herbergisdyrnar mínar
-og viku síðar féll hún jafnvel að stöfum
-það er frí í skólanum alla þessa viku
-og vikuna þaráeftir verð ég í Moskvu
mínus:
-ég sef of mikið
-ég verð að klára Önnu Karenínu
-og skrifa ritgerð um hana
-fyrir morgundaginn
-rússneska sendiráðið hefur haldið vegabréfinu mínu í gíslingu í tvær vikur
-af því leiðir að ég er enn ekki komin með CPR númer
-hjólið mitt er í Christianshavn
búið. plúsar vinna.
Á föstudagskvöldið var Kulturnat í København og allskonar að gerast víðsvegar um bæinn, tónleikar og sýningar og söfn, gratis aðgangur fyrir handhafa þar til gerðs passa og líka í almenningssamgöngur til að komast á milli. Kvöldið hófst um sexleytið þegar ég smyglaði mér inní franska sendiráðið ásamt Vincent og François. Sendiráðið stendur við Kongens Nytorv og er yfirleitt lokað almenningi, en þennan eina dag var það opnað til skoðunar þeim sem áttu pantað. Það áttum við ekki. Þegar okkur bar að voru dyraverðirnir uppteknir við að vísa frá einhverjum vesalingi sem sagðist hafa hringt daginn áður, en var ekki á listanum. Ég var ekki einusinni með vegabréfið mitt en V og F áttu nokkur frönsk orð við verðina, sem voru hinir vingjarnlegustu og buðu okkur innfyrir málmleitarhliðið. The French Connection stendur fyrir sínu.
Sendiráðið var mjög flott, við fengum þó ekki að valsa um óáreitt heldur voru gestir teknir inn í hollum undir danskri leiðsögn um sögu sendiráðsins, arkitektúr byggingarinnar, húsgögnin og listaverkin. Leiðsögulúllinn talaði afar hratt svo ég einbeitti mér mjög að því að reyna að ná því öllu, það tókst svona næstum því. Eða næstum því næstum því. Á meðan reyndu V og F að virðast með á nótunum, eða allavega fela það ef þeim leiddist, nema þegar lúllinn nefndi franska staði/stjórnmálamenn/málara, þá litu þeir hvor á annan með svona aaahh jájá einmitt í augunum.
Næst var förinni heitið á soul-tónleika í kirkju í Christianshavn, þar sem Eleonore, Fabrizio, Matthias og Spánverjarnir slógust í hópinn. Við stoppuðum stutt þar, ákváðum að fara næst í dýragarðinn frekar en t.d. á söfn, þar sem aðgangseyrir í Zoologisk Have er yfirleitt 150 DKK en safnaaðgangur er gratis alla miðvikudaga. Ég hlakkaði mest til að sjá fílana, en þeir reyndust svo innilokaðir og svo daprir að við yfirgáfum þá afar niðurdregin. Það er víst verið að byggja þeim stórt útivistarsvæði, en þangað til eru þeir sem fangelsaðir, svo firrtir frá sínu náttúrulega umhverfi. Enda í dýragarði, varla við öðru að búast. Svo tókum við strætó niðrí bæ, eyddum löngum tíma í að mæla okkur mót við allskonar fólk, bíða eftir því og leita að stað til að fara á. Eftir nokkrar misheppnaðar tilraunir fundum við einn hressan. Þar var fullt af Íslendingum, m.a. goðin fornfrægu úr The Boys sem ég talaði reyndar ekki við, heldur vin þeirra sem benti mér á þá. Vafasöm athygli sem þeir fá útá sína vafasömu fortíð. Við hressuðumst þarna til lokunar, svo þegar halda átti heim reyndist ég vera ein um það að hafa asnast til að skilja hjólið mitt ekki eftir í miðbænum, svo Marco Italian Marco (til aðgreiningar frá Marco Spanish Marco) reiddi mig heim á sínu. Takk. Í gær svaf ég til klukkan fjögur og um kvöldið ætlaði ég á tónleika með einhverju mexíkósku bandi hér í nágrenninu, en sofnaði því miður klukkan tíu svo lítið varð úr því plani.
Matti er vaknaður, farin að stappa banana, hafið það gott. |
Erla Elíasdóttir @ 1:56 ip.  |
|
|
|
|
|
|
![]()
|
|
|
| Meðlæti: |
- - -
|
| Gestgjafar: |
 |
|
