| tiistaina, syyskuuta 06, 2005 |
| Once upon a time... or maybe twice |
Það er helst í fréttum að ég hjólaði ekki bara í skólann í gær, 30-40 mínútna leið, heldur hjólaði ég einnig í skólann í dag. Það er gaman, veðrið er fantastisch og ég komin yfir brunastigið. Reyndar mætti ég ekki í þennan fyrsta tíma í gær, sem ég ætlaði mér þó algjörlega að mæta í, þar sem ég var upptekin við að vera félagslyndur skiptinemi á skiptinemakynningarfundi í deildinni minni. Deild þessi er kennd við listir og menningu og undir hana falla bókmenntafræði, leikhúsfræði og listasaga. Fundurinn var þó alveg þess virði að missa af þessum tíma fyrir... eða, það tel ég mér trú um, þó erfitt að segja þar sem ég var ekki á staðnum. En ég fór allavega í tíma í dag og hann var svo fáránlega skemmtilegur að gærdagur dagsins í dag er jafnvel enn fölnaðri og lítilvægari en flestra annarra daga; það var tími í námskeiðinu Kierkegaard and the challenge of existence, sem er kennt á ensku. Ég var mætt frekar snemma, svona korter fyrir. Það var reyndar alltof snemmt frekar en frekar, þar eð kennarinn reyndist vera af þeirri gerð (einsog svo margir heimspekingar, að mér skilst) sem tekur hið akademíska korter svo hátíðlega að hann sat í meðvituðu aðgerðaleysi þangað til stundvíslega korter yfir, og hyggst halda þeim hætti héðanaf. En ég, ég var víst að tala um mig... ég... ég var mætt korter í ellefu fyrir utan stofuna er ég taldi þá réttu, hafði skrifað stofunúmerið á eitthvert snifsi og gleymt að taka það með mér svo ég var ekki alveg viss. Fyrir utan stofuna sat strákur og blaðaði í bók og áttum við eftirfarandi samtal:
Ég: Excuse me... is this the room for the Kierkegaard course?
Strákur: Yes, I think so... but I'm not sure
É: I think so too... not sure either, though
S: Yeah, but it's probably the right one... I think
É: Yeah it must be...
S: I think so...
(Þessum stórbrotnu og djúpvitru samskiptum bauðst síðan ný stefna þegar ég sá hvers konar bók pilturinn var að glugga í:)
É: Ertu íslenskur?!
S: Já!...
E: Eh já... mér svona datt það í hug því ég sá að þú ert að lesa lærdómsrit bókmenntafélagsins... ehemm
Þau samskipti sem við áttum eftir þetta voru ekki uppá marga fiska og ástæðulaust að rekja (merkilegt hvað maður hefur stundum litla löngun til að blanda geði við ókunnuga landa sína erlendis) en ég hef ákveðið að túlka þetta sitúasjón á þá leið að Íslendingar hljóti að vera stundvísasta þjóð Evrópu. |
Erla Elíasdóttir @ 7:31 ip.  |
|
|
|
|
|
|
![]()
|
|
|
| Meðlæti: |
- - -
|
| Gestgjafar: |
 |
|
