| tiistaina, syyskuuta 27, 2005 |
| Látið undan þrýstingi |
1. Ég á til að vera mjög annarshugar innanum aðra og mér lítt kunnugum hefur jafnvel virst ég hljóta að hafa eitthvað á móti þeim persónulega sökum þessa, hafirðu lent í því þykir mér það leitt; ég hef alltaf verið svona. Ég get alveg verið mjög fókuseruð, er það reyndar yfirleitt, en því miður beinist fókusinn oftast aðeins að einu í einu og ekki alltaf því mest aðkallandi. Ég reyni. Skelli skuldinni á erfðamengi, það gerir mamma reyndar líka en áfellist þó framlag hins frekar en eigið.
2. Það sem mér finnst skemmtilegast að gera en erfitt að gera upp á milli er að lesa, að skrifa, að syngja; litlum vandkvæðum bundið að skemmta sjálfri mér. Þó hef ég líka áhuga á öðru fólki, mikinn.
3. Ég hef verið kölluð öfgakennd í skoðunum, enda þykir mér oft gaman að lýsa yfir yfirdrifinni aðdáun/vanþóknun á hinum og þessum mismerkilegheitum.
Dæmi um fyrirbæri sem ég hef fyrir því að vera meinilla við;
mannþröng á götu,
illa skorið grænmeti,
orðið hægri,
keppnisíþróttir,
of stórir hlutir/rými/svæði,
stærðfræði sem námsgrein,
flugeldar,
sellerí,
orðið bóndi,
fleiri °C en u.þ.b. 25.
4. Ég á fjóra foreldra. Tvö hafa fylgt mér frá upphafi, þriðji í 18 ár og sú fjórða í sjö. Öll eru þau yndisleg með eindæmum og ég svo heppin að eiga þau að. Takk, þið.
5. Ég elska tungumál. Ég vildi að ég kynni þau öll og reyndar hef ég alltaf átt auðvelt með að tileinka mér þau, svo sú sorglega staðreynd að ég skuli ekki tala þau fleiri og betur en ég geri ber leti þeirri og ómennsku er plagar persónu mína ófagurt vitni.
- - -
p.s: löt og ómennsk sem ég er sleit ég alltaf bréfakeðjur á yngri árum. Ég er svo samkvæm sjálfri mér, sjáiði til... er ekki löngu búið að klukka allt sem klukkað verður? |
Erla Elíasdóttir @ 4:56 ip.  |
|
|
|
