Loksins rifnar brjóst mitt,
loksins sé ég að líkami minn
er fullur af blómum,
eitruðum blómum
og um líkamann fara
straumar. Loksins líf
eða ég veit ekki hvað þetta er.

Leyfðu mér að vera fljótandi.

Leyfðu mér að falla.

Leyfðu mér,

ég get ekki lifað lengur svona.

Ég veit ekkert hver ég er.

Ég er brjáluð kona.

Ég vil bara fá að syngja.

Syngja

uns brjóst mitt rifnar,
og allt fyrir utan
titrar af söng,
sem ég skynja
á þessum landamærum.

Söngur sem ærir heiminn.

Leyfðu mér að farast

í brennandi eldi, í blautri gröf,

horfðu, ég skipa svo, horfðu.

Sjáðu,

sjáðu mig.

Það er eina leiðin til að elska mig.