| torstaina, lokakuuta 07, 2004 |
|
Í fyrradag hélt ég mig hafa týnt jarðarberjaboddíspreiinu mínu. Eina manneskjan sem hefur séns í að skilja tilfinninguna sem greip mig er Steinunn Harðardóttir.
Svo fann ég það undir rúmi.
Boddílósjon með marsípanlykt. Mér finnst marsípan vont. Oj bara. |
Erla Elíasdóttir @ 4:15 ip.  |
|
|
|
