| keskiviikkona, syyskuuta 15, 2004 |
| This is the bla that people die for, I hope you're ready for the next bla... |
Undarlegur dagur... Í dag lenti í fórum mínum fyrir misskilning vítisvél nokkur sem spilaði skerandi sirkusmelódíu í trilljón desíbelum án afláts og olli miklu uppnámi og hausverk. þar til mér hugkvæmdist að einfaldlega slökkva á kvikindinu.
Nú skal aldeilis unnið sér (mér) til óbóta næstu daga, þ.e. hádegis- og kvöldvaktir fimmtudag og föstudag og svo laugardags-, sunnudags-, mánudags- og þriðjudagskvöldin. Jahá. Þetta gefur lítið svigrúm til háskólanáms og annars ámóta dundurs svo ég hef hugsað mér að hafa samband við gamlan kunningja minn, hann Bernharð, og fá úrið hans lánað.
Ég lærði að vísu eitt nýtt í vinnunni í dag (eða, það var eiginlega staðfesting á eldri grun): þeir sem sitja í garðskálanum, þeir gefa þjórfé. En þeir í innri salnum? þeir panta bara kaffi. Helst sjö fokking tvöfalda espressó og átján grand marnier. Tilætlunarsömu nískupúkar.
Það er sama hversu lítið þú átt sameiginlegt með vinnufélögum þínum, þótt það sé nákvæmlega ekki neitt, þá getiði talað endalaust um kosti og (einkum og sérílagi) galla vinnunnar, kvartað yfir leiðinlegum kúnnum, biluðum kaffivélum og þar fram eftir götunum. Ó, þessi vandamál sem við glímum við.
|
Erla Elíasdóttir @ 11:34 ip.  |
|
|
|
